Η δημόσια διαβούλευση για την αναβάθμιση του ρόλου των πρότυπων - πειραματικών σχολείων πιστεύω να βοηθήσει το Υπουργείο Παιδείας να αλλάξει τό τρόπο λειτουργίας τους έτσι ώστε να εκπληρώνουν το σκοπό τους.
Τα πειραματικά δημόσια σχολεία έχουν μακρά ιστορία στην Ελλάδα, η οποία αρχίζει στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας τους συνέβαλλαν στην ανάπτυξη και εφαρμογή εκπαιδευτικών καινοτομιών και λειτούργησαν ως πρότυπα για τη βέλτιστη εφαρμογή των εκάστοτε νέων παιδαγωγικών και διδακτικών μεθόδων. Παράλληλα προσέφεραν σημαντικές υπηρεσίες ως κέντρα πρακτικής άσκησης εκπαιδευτικών.
Στη διαδρομή τους, κυρίως κατά τη δεκαετία του 1980, διατυπώθηκαν πολλές απόψεις ότι τα σχολεία αυτά είχαν έναν κοινωνικά ελιτίστικο χαρακτήρα, αποτελώντας έτσι μηχανισμό κοινωνικής διάκρισης και αναπαραγωγής. Όμως η μακρά ελληνική παράδοση θεωρεί, και έχει εν πολλοίς θεσμικά, κατοχυρώσει την ανοιχτή εκπαίδευση σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Με το άρθρο 91 του Ν. 1566/85 καταργήθηκαν τα ιστορικά πρότυπα σχολεία, τα οποία
λειτουργούσαν μέχρι τότε παράλληλα με τα υπόλοιπα δημόσια σχολεία, και μετατράπηκαν σε
πειραματικά. Με την κατάργηση των προτύπων σχολείων καταργήθηκαν και οι εισαγωγικές
εξετάσεις των μαθητών σε αυτά.
Στα πειραματικά σχολεία οι μαθητές εισάγονται, από τότε, με κλήρωση.
Τις τελευταίες δεκαετίες κάποια πειραματικά σχολεία συνδέονται με τα πανεπιστήμια και κάνουν
σε αυτά πρακτική άσκηση οι φοιτητές, κάποια άλλα λειτουργούν μόνο κατ’ όνομα ως πειραματικά,
ενώ κάποια συνεχίζουν μια παράδοση στην καινοτομία και στα εκπαιδευτικά αποτελέσματα.
Είχα την τύχη να φοιτήσω στο Πρότυπο Κλασσικό Λύκειο της Σχολής Αναβρύτων γι' αυτό θεώρησα χρέος μου να πάρω ενεργά μέρος στη δημόσια διαβούλευση. Επειδή φοίτησα από το 1977 μέχρι το 1980 στο Λύκειο, πρόλαβα το παλιό σύστημα. Το σχολείο απευθυνόταν σε μαθητές που είχαν επιλεγεί βάσει εξετάσεων. Εμείς συγκεκριμένα είχαμε επιλεγεί με βάση το βαθμό των εισαγωγικών εξετάσεων στο Λύκειο.
Στη Σχολή Αναβρύτων είχαμε κλασσικό Λύκειο, Γενικό Λύκειο και Γεωργική Σχολή. Υπήρχαν 3 λυκειάρχες. Υπήρχε όμως και ο ένας ο Γενικός Διευθυντής ο κ. Γρηγοριάδης. Ήταν άξιος, αδιαμφισβήτητος ηγέτης. Ήταν θεολόγος, είχε δε γράψει και το ββλίο των Θρησκευτικών της Γ΄ Λυκείου. Δίδασκε δύο ώρες αλλά δυστυχώς όχι στο δικό μου τμήμα. Όταν όμως τύχαινε να μπει για να μας καλύψει κάποιο κενό κρεμώμασταν όλοι κυριολεκτικά από τα χείλη του!
Σα μαθήτρια δεν είχα κανένα πρόβλημα δυσλειτουργίας του σχολείου. Λειτουργούσαν όλα άψογα. Από την αρχή της σχολικής χρονιάς κάναμε κανονικά μάθημα. Το σχολείο ήταν πεντακάθαρο. Επιπλέον υπήρχε και οικοτροφείο αλλά εκεί γινόταν δεκτά μόνο αγόρια. Τότε, το 1977 ήμασταν τα πρώτα κορίτσια που μπήκαμε στο σχολείο και προερχόμασταν κυρίως από γυμνάσια θηλέων. Ο κ. Γενικός και οι καθηγητές μας, μας είχαν στηρίξει σ΄ αυτή την προσαρμογή.
Υπήρχε μία γραμματεύς που κρατούσε τις απουσίες και οι καθηγητές ήταν απαλλαγμένοι από κάτι τέτοιες ασχολίες.
Από τις 6 μέρες, που πηγαίναμε σχολείο ο κάθε καθηγητής είχε μία μέρα ρεπό, που πιστέψτε με συχνά την αφιέρωνε συχνά για να αγοράσει βιβλία ή για να επισκεφθεί βιβλιοθήκες ή για να μας παρουσιάσει κάποια εργασία του.
Ο Γενικός καλούσε τους γονείς συχνά, όλους μαζί ή και χωριστά αν υπήρχε πρόβλημα και εκείνοι ανταποκρίνονταν αν και μέναμε σε διάφορα μέρη του λεκανοπεδίου. Σύλλογος Γονέων με πολύ ισχυρή δύναμη δεν υπήρχε αλλά ήταν δεδομένος ο σεβασμός και η εκτίμηση στον κ. Γενικό και η συνεργασία ήταν με όλους τους γονείς πάρα πολύ καλή.
Τώρα, που ο βαθμός του Επιθεωρητή έχει καταργηθεί, θα μπορούσε ο ηγέτης να είναι ένας Σχολικός Σύμβουλος, ο οποίος όμως πρέπει να επιλεγεί με πολύ προσοχή. Δεν είναι μόνο τα μεταπτυχιακά και οι περγαμηνές στοιχεία ενός άξιου ηγέτη. Ο δικός μας Γενικός Διευθυντής ήταν παιδί του ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων. Μια γνωστή σε όλους μας τραγωδία, ντουφεκίσαν τον πατέρα του, έκαψαν το σπίτι του κλπ. Σ΄αυτά τα πέτρινα αυτά χρόνια διαμόρφωσε έναν ακέραιο χαρακτήρα εξαιρετικού ανθρώπου και σπάνιου ηγέτη και «έκτισε» από την αρχή το δικό μας Κλασσικό Λύκειο.
Ήταν πόλος έμπνευσης για μας τους μαθητές, τους επίσης άξιους καθηγητές μας αλλά και τους γονείς. Το σχολείο απαιτούσε πολύ διάβασμα αλλά εμάς μας άρεσαν τα δύσκολα! Οι καθηγητές μας ήταν όλοι άριστοι παιδαγωγοί, με μεταπτυχιακές σπουδές και με πολύ όρεξη για έξτρα δουλειά. Όλοι καθηγητές και μαθητές μελετούσαμε πολύ. Η μαθητική μας ιδιότητα ήταν η δουλειά μας και την αγαπούσαμε. Καταλαβαίναμε ότι οι καθηγητές μας ήθελαν να μας εμφυσήσουν ηθικές αξίες εκτός από το στόχο μας να περάσουμε στις ανώτατες σχολές και μέσα σ' αυτό το "θερμοκήπιο' που κάποιος καθηγητής μας είχε ονομάσει το σχολείο, ήταν φυσικό να μπορέσουμε να βγούμε σωστοί άνθρωποι στην κοινωνία και να μπορέσουμε να πετύχουμε τον κοινό μας στόχο : να αλώσουμε τις Ανώτατες Σχολές.
Το Πρότυπο Κλασσικό Λύκειο Αναβρύτων ήρθε πρώτο στις Πανελλήνιες με ποσοστό την πρώτη χρονιά σχεδόν 100%. Έγινε και τελετή και ο σύλλογος Γονέων μας απένειμε αναμνηστικά δώρα σε όλους τους αποφοίτους. Όμως το μεγάλο αριστείο άξιζε στο Γενικό μας Διευθυντή και στους καθηγητές μας, που αγωνίστηκαν για να είμαστε εμείς οι «πρωταθλητές».
Μετά το 1985, που άλλαξε το σύστημα και φτάνει μια κλήρωση για να επιλεγεί γίνει ένας μαθητής, μαθητής πρότυπου σχολείου τα λύκεια αυτά έχουν παρακμάσει. Ένα πρωί πήγα τυχαία έπεσα σε κοπάνα μαθητών των Αναβρύτων και έφριξα. Η λέξη αυτή δεν υπήρχε στο δικό μας λεξιλόγιο τα χρόνια που εγώ ήμουνα μαθήτρια. Έμαθα ότι έχουν βάλει και τροχόσπιτα δίπλα στα υπέροχα αρχοντικά κτίρια.
Τέλος ρώτησα την επιτυχία τους στις Πανελλαδικές, που έφτανε στο 50%.
Το λεξιλόγιο των μαθητών ήταν ανεπίτρεπτο. Δεν θα ξεχάσω όταν κάποτε ο Γενικός Δ/ντής βρέθηκε πίσω από μία συμμαθήτριά μου, που πάνω στα νεύρα της είπε μία «άκομψη» λέξη. Τιμωρήθηκε με τρεις μέρες αποβολή!
Αφού υπάρχει τόσο πετυχημένο μοντέλο σαν αυτό των Αναβρύτων και ίσως και άλλων πρότυπων σχολείων, όπως το Βαρβάκειο κλπ γιατί δεν προσαρμόζετε τα μοντέλα στις σημερινές συνθήκες;
Γιατί δεν έγινε μεταπαρακολούθηση των μαθητών, που αποφοίτησαν από τα πρότυπα λύκεια, για να πείσετε αυτούς που στηρίζουν τη μετριότητα, ότι αξίζει τον κόπο μερικά παιδιά, που μπορούν και θέλουν να πάνε μπροστά να προχωρήσουν.
Τη χώρα μας σήμερα ταλανίζει η οικονομική κρίση, ποιος αντέχει να την πολεμήσει, ποιος έχει τα κότσια να βγει μπροστά; Τις κρίσεις αντέχουν να τις διαχειρίζονται εκείνοι που από παιδιά και έφηβοι εκπαιδεύτηκαν να ξεπερνάνε πιέσεις και δυσκολίες, αυτοί που γαλουγήθηκαν με ηθικές αξίες και με ηψηλά ιδανικά, όπως αγάπη για την πατρίδα, πίστη στον άνθρωπο, σεβασμό στην προσωπικότητα του άλλου.
Το γιο μου, που φοιτά στη Β΄ Γυμνασίου δεν τον έστειλα σε πρότυπο σχολείο. Αλλάξαμε περιοχή και έψαξα πρώτα να μάθω για τα σχολεία της περιοχής και μετά αγοράσαμε σπίτι. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι μια που εδώ στο Δάσος Χαϊδαρίου το Γυμνάσιο είναι ότι καλύτερο θα περίμενα από Δημόσιο Σχολείο. Νομίζω ότι λειτουργεί περίπου σαν πρότυπο χωρίς να είναι! Επιπλέον είναι και 5 λεπτά από το σπίτι μας!
Η άποψή μου είναι ότι τα πρότυπα σχολεία πρέπει να λειτουργήσουν πάλι με την παλιά τους μορφή. Ας λάβουμε υπόψη ότι πολλά φροντιστήρια χωρίζουν τους μαθητές ανάλογα σε επίπεδα ανάλογα με την βαθμολογία τους, γιατί να βάζουμε σε ένα τσουβάλι τους πιο ευφιείς και εργατικούς μαθητές με εκείνους που το σχολείο το θεωρούν αγγαρεία ή δεν μπορούν να αποδώσουν περισσότερο. Αυτοί, αναγκάζουν τον καθηγητή να προχωράει πιο αργά, να αναθέτει λιγότερες εργασίες, να βάζει πιο εύκολα διαγωνίσματα. Έτσι ο καλός μαθητής αδικείται.
Εξἀλλου οι άριστοι ανάμεσα στους άριστους αισθάνονται πολύ άνετα να διαβάζουν, να κάνουν εργασίες, αφού δεν υπάρχει ο κίνδυνος να χαρακτηριστούν σπασικλάκια και να μετριάσουν την απόδοσή τους για να έχουν φίλους,
Και γιατί ένας άριστος μαθητής για να περάσει σέ κάποια σχολή της αρεσκείας του να πρέπει να κάνει φροντιστήριο, αν η οικογένειά του δεν έχει να πληρώσει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου